sukunluklarım

Hayallerimi güzel yapan ne biliyorum..
Gerçek olmamaları.... hayatla ilgili olmamaları yanında, "hayat üstü" bir gerçeklikle yaşanmaları.. sanal değil sanılan bir gerçeklikle dokunduğum ellerin, gördüğüm gözlerin, işittiklerimin - ve düşündüklerimin hatta - bir film gibi izlediğim ve bitince birilerinin düğmesinden kapayacağı bir televizyon hesabı ellerimden kayıp gideceğini bilmek var ya...
var ya..
sen bilemezsin.... o "olmayışın" verdiği biberli tadı.... gözlerimdeki yaşı... zaman zaman çıkartmayıp içeri akanları... o bile bilmezken, sen yanından bile geçmezsin...
sevgimle büyüyen saygımdan olsa gerek sıkça susuyorum..
anlamıyor.
sanıyor ki, içimde birkmiş bir şeyler var.. bir huzursuzluk var...
oysa.. bilse... bilse ki yegane sebep "gitmek"...
çünkü.. ya gideceğim ya gidecek...... şanslıysak, bu sevgi ya ondan ya benden önce gidecek... değilsek.... değilsek buraya gelenler okuyacak satır aralarında.... bundan önce yalnızca bir kez tanık oldukları gerçek mutsuzluğun katlanmışını, ıslak paragrafları, bedenimin sol yanından çıkan, sol el ile yazılan, rakı dolu sigara dolu yazıları... "vah vah" diyerek... iyi ki benim başıma gelmedi diye sevinerek okuyacak....
oysa o sanıyor ki... tehlikeli suskunluğumun altında bir huzursuzluk var en kadınsal haliyle...
ama yok.. böyle basit böyle küçük bir sebep hayallerimi kafama geçiren... durduk yere sesimi soluğumu kesen...
bak ne kadar basit olabilir anlatayım sana:
bir gün bana böyle gülmeyecek...
bir gün uyandığımda olmayacak..
bir gün uyandığında olmayacağım...
bir gün iki tane çıkardığı sigarasının birini uzatmayacak bana...
yakmayacak ucunu...
sarılıp dans etmeyecek.... "istanbul istanbul olalı" demeyecek....
o gün istanbul bile olmayacak zira...
o gün ne bursa ne ankara.....
o gün ne mutluluk ne kahkaha..
yalnızca rakı ve sigara...
anlamadıysan daha...

bir gün balık yerken solumda o olmayacak...
kendi kendine türküler mırıldanırken duymayacağım...
uyurken başının sağına dokunup dalmayacağım ona....
favorilerini okşamayacağım....
ölmüş gibi çıkacak hayatımdan....
ölmüş gibi gömecek beni geçmişine....
gelmişine geçmişine...
biz farklı bir A ve B noktasında iki araç olacağız hareketsiz duran...
mesafeler uzayacak aramızda...
zaman uzayacak...
insanlardan görmez olacağız birbirimizi...
ya gideceğim... ya gidecek...

işte böyle bir şeyler geçer aklımdan sevilenim... ama bunları sana anlatmak ne mümkün.. yazmak bile bu derece zorlarken...... ses vermek ne mümkün...

dibinin notu bir: ne demiş cem adrian.... "gitmek yenilmek değildir, kazanmak da... gitmek gitmektir işte... hepsi bu....."

32

doğumgünümdü evet.....

,

almadan vermek kime mahsus... herkes bilir di mi... inançların ve matematiğin birbirinden çok da bi farkı yok aslında.. her ne kadar birine "müsbet" dense de... ikisi de ilim işte... inanç denen şeyin de bir sonucu, bir sağlaması var.... bir tersten gitmek, bir cevaplardan denemek.. deneyerek yanılmak, şanslıysan da bir sonuca varmak gibi güzellikleri var...
O'na inanmak, kendine inanmak var...
bir de duyguya inanmak var...
o sakat işte..
onun garantisi yok zira... onun sağlaması sağlam değil işte... gidiş yolundan da puan vermezler adama... çizerler üstünü yanlışsan... en tükenmeyen kırmızı kalemlerle bir çizik olursun en özensizinden beyaz beyaz kağıtlar üzerinde.... bir tomarın arasına girer, iki yıl saklanacak arşivlerin raflarında unutulursun...
doğruysan... bir artı olursun... en fazla bir 10 puan.. en fazla bir tebessüm... bir başarı göstergesi... bir 50, bir 60 ya da 70'in parçası.... toplama etki eden en fazla iki basamaklı bir sayısın....
ya günün getirdiği güzeli göreceksin, ya dünden arınıp bugün ile sevineceksin, ya yarına bakıp azıcık sulandıracaksın gözleri, boşvereceksin - ki zaten boşvermişsin - herkes geçmişe bakıp dökerken sularını sen neden geleceğe acıklanırsın; onu da herkese anlatamazsın... elindekine bakarsın.. bir marjinal fayda hesabı yaparsın... geleceği unutturacak kadar doldurmuşsa damarlarını, atar'da toplar'da, kalbe giren, kalpten çıkan her yolda o varsa, orayla yetinmeyip, kulaklarına, dudaklarına, avuçlarına da sirayet etmişse, ...
bazı paragraflar son bulmuyor..
bazı paragrafların sonu olmuyor...
bazı adamlar o paragraflara benziyor... bazı adamlar bir giriyor içine, bir hapsoluyor derinin altında derinlerine, üstünün çizileceğini bile bile, kırmızı kalemlerden tiksinsen de, o bazı adamlar, o adam gidene kadar seninle...
o paragraf yarım kalmaya mahkum da olsa.. bu geceki gibi ağlatsa da, o geceki gibi güldürse de.. gidene kadar seninle diyorum işte....
daha önce de yazdığım üzere..
toplamanın sıfırı, çarpmanın biriyim.. belki de etkisiz elemanın biriyim.....
ya cümlesin ya paragraf içimde.. düşünmedim.. düşünmek gelmez işime... sen anlamayacak olduktan sonra da zaten ne kadar kelime varsa hepsi girer döner kendime...
virgül.....................

e.

ben bir şey yazdım.... ben zaten habire bir şeyler yazıyorum..... bu sefer bi mektup.... 2 hafta falan önceydi... buraya koyup koymamak konusunda da kararsızdım..... paylaşmadan edemedim.... sonunu koymamakla birlikte.... büyük bölümü burda... buyrun...


Sevgili sevdiğim...

Bilirsin ki ben kendimi en iyi bu şekilde ifade edebilirim... yazarak..... bunun bir güzelliği daha var.. unutunca tekrar tekrar bakabiliyorsun.. ben ki söyledikleri ya da düşünceleri kolay kolay değişmeyen bir kadın; güvenebilirsin bana.... şimdi okuduğun şey anlık değildir.. bundan sonra da böyle olacaktır... sana dair ne varsa içimde söyleyeyim ki bitsin.... bitsin ki ben sana bir daha anlamak ya da anlaşılmak adına dil dökmeyeyim..... sen istedikçe bak... istediğince anla....

bölüm 1 - sen

Sen farklısın.. defalarca da söylediğim üzere "erkek"sin sen.. bak ben bugüne kadar çok sevdim.... içim anılarla dolu benim.. ama hiçkimseye erkek demedim... hiçkimseye sevgimi anlatırken sen erkeksin demedim... bu benim için her şeyden özel her şeyden değerli... sana bunu anlatabilmek için de yeterince konuştuğumu sanıyorum... elimi tutarken, sevişirken, yemek yerken, rakıma su koyarken, sigaramı yakarken, kulağıma fısıldarken, yalım abi çalarken sen söylerken... erkeksin.. erkeğimsin. Sen, hala güzel kokan papatyalardasın, enginde yavaş yavaş'tasın.... gülün solmayan minesindesin aynı şarkıdaki gibi.. sen, saçlarını yıkadığım banyodasın bazen, ya da... uyurken karanlıkta yüzüne bakarak konuştuğum yataktasın.. karanlıklar bir süre sonra aydınlanır bilirsin... insan gözü karanlığa bakarken bir süre sonra nesneleri görmeye başlar.. sen, karanlıkta gördüğüm yüzsün... o gece deftere yazılan cümleler, paragraflarsın.... sen, 35'lik bir rakının üstüne içilen iki birasın.... son darbeyi vuran.... bilmem ki yeter mi bu kadar benzetme sana... anlar mısın..

bölüm 2 - ben

Ben farklıyım... "ben" hakkında bilmediğin ne kaldı bilemem... beni yanlış tanımış olamazsın... "eksik" tanımış olabilirsin en fazla.. onu da bir ankara gecesinde telefonda "bıktım senin gibilerden" dediğinde anlamışımdır belki... ya da uykunda bakarken gelmiştir... tam zamanı yok bende... şimdi ne desem boş... ama biliyorsun sen beni... bir yıl önce seni istemezken de açıktım sana... bir ay önce sana açarken kapılarımı da.... gerçeklerini öğrendiğimde verdiğim tepkide de... -ki bilemem bir başkası daha mı kolay kaldırırdı- yolda olduğun gece yolladığım mesajlarda da.... "seviyorum" demekten çekinmem.. aşığım bile derim sana hatta.... sevdiğimi, sevmediğimi, gelmişi, geçmişi ortaya dökerim.... kendimi de kırsam, gurura da sallasam farketmez... tutkularım var benim.. değerlerim var.. düşüncelerim, doğrularım... doğrularımdan da çok, yanlışlarım var... dört yanlışa bir doğruyu götürtmediğim bir de hayatım var.... sana iki haftada döküp saçtığım, paylaştığım, sırf beni tanı, bak ben buyum demeden de, konuşmadan bile belki zaman zaman.. anlamanı istediğim bir "ben" var...

bölüm 3 - biz

Biz farklı mıyız bilemiyorum.... "biz" üzerine çok düşünmedim... o yaşanarak görülecekti.... sonu olmayan da olsak, yanlış da yapsak, "dün"den arınmış, "yarın" dan uzak "bugün"ümle geldim ben sana.... ve sen bana.... belli ki bıkmışlığın var... belli ki üzülmüşlüğüm var... belli ki sağlam tutmuşsun elimden kısa zamanda... anlamışım ben seni.. sen içip aramışsan.. ben içip içip sana anlatamamışsam... "biz" e bir şey olmuş.. biz olabilmişiz...bundan sonra da yol nereye götürürse götürsün bir yerde birimizde hep "biz" olacak.. .sen klarnet gördüğünde, ben keman dinlediğimde....sen ıspanaklı börek yediğinde... ben barbun yediğimde.... eti cinde... kısa parliement'te.... bursa deyince.. lodos deyince.... gelmez mi... gelmeyecek mi....

bölüm 4 - e sonra...

Ben sonrasını bilemem sevilenim.. ben sonrasını bilen olmadım hiç bugüne kadar...

bölüm 5 - sonuç

Sonuçları bilirim.... kendimi bilirim.... meslekten olsa gerek... her problemin her sorunun sonunu bilirim.... seni bilemem bir tek..................................................

bundan sonrasını bilmeyin.
d.

yanlışlarla sevişen doğrular

ben en az 40 kez tekrarladım.. toplanıp başıma "yanlış" deseniz..... 400... 4000... ya da 400000 defa..... beni ikna edebilir misiniz... çünkü ben kendime çok zor laf dinletiyorum şu aralar... çünkü en yanlışı bu.. bundan yanlışı yok.... göreceli doğrulara pek inanmam ben.. hani herkesin doğrusu farklıdır gibisinden... doğru tektir... yanlış da... senin işin ne tarafında olduğun da pek umrunda olmaz yaşam'ın.... yanlış tarafına geçersin, doğrunun kayarsın ebesine.. şanslıysan hep gerçek doğrularla yaşarsın......
peki... ya yanlış'ı seversen... ya yanlış da aşık olursa sana .... ya bu yanlış hayatında karşına çıkmış en doğru adamsa.... ama sapına kadar yanlış sapına kadar imkansızsa....
sorgular mısın...
varlığı.. yokluğu... elindekini atıp gitme zorunluluğunu.... gözünün önündeki yanlışla.... hiçbir yanlışın silemediği doğruluğu....
aklıma gelen tüm acıklı tüm arabesk şarkılar bir bir dolaşıyor damarlarımda.... aşk diş fırçası oluyor.. peçete oluyor.... okuduğum kitabın iç kapağı oluyor... ayakkabı süngeri oluyor... balık oluyor.... aşk, buzsuz rakı oluyor rüzgarlı kentlerin ıslak camlarında.... karşı koyabilmek mümkün olmuyor....
aklım kalbimi eline alıyor.... eziyor.... dostum arıyor... sakın diyor... sakın yapma gözünü seveyim.. annem konuşuyor beklenmediği üzere.... olmaz diyor.. kangren diyor.... hemen diyor.. bitir diyor....
gündüzler geçiyor da... gece oluyor.... uyku yokoluyor.... hasta uyanıyor insan güne... sarı oluyor.. soluk oluyor... çünkü gece koyuyor insana.... güneş ışığından gözünü alan ne varsa gece olup da sönünce tüm ışıklar.... yanlış tüm karanlığıyla birlikte ele geçiriyor bedenini.... fransızca ya da yunanca şarkılar dinliyorsun ... o kadar soluk ki için; onları bile anlıyorsun... onlarla bile ağlıyorsun.
istersen 20 saat tut kendini... uykunda ağlıyor, şişmiş gözlerle kalkıyorsun....
istersen defalarca tekrar et kendine.... hayat boyu savunduğun her şeyi alıp da konuş... al karşına tüm değerlerini iç onlarla kusana dek....
"yanlış" çaldırınca telefonunu... elin dilin dolanıyor...
özledim diyor..
özleme....
hele öbürünü sakın söyleme..
söyleme iyi değilim ben.....
bak ben iyi değilim sen git benden.

gökten düşebilecek maksimum elma sayısı

ayak seslerinle bütün camlar pencereler inerken…
bir veda saçlarımdan tutup beni yerlerde sürüklerken...
yüzümde ne acı ne keder sana son kez bakarken... CA.

var yaaa..... aslında beni seviyor... seviyor da... hani şimdi o biraz arızalı ya... ( hangisi değildi ) şimdi söylemiyo....
hem var yaaa..... bak aslında bana değer veriyo acaip.. ama değer verdiğini göstermek zayıflık belirtisi ya... teslimiyet ya.. bazı bazı bir şeyler diyecek gibi oluyor... sonra tutuyor kendini.. anlıyorum ben onu... kaçar mı benden .....
hem bak uyurken bana döndü..... hani hep arkasını dönerdi... rahat uyuyamazdı ya... bana döndü yaaa..... hem ellerimle oynadı durdu.... dedim sana... dedim ben..
özlüyor.... cidden bak... ya özlüyor diyorum .... ben onu gidince anlıyorum.... şimdi belli etmiyor... eder mi.. erkek o.... sana bana benzer mi...
hem bak ilk kez emek veriyorum birine... bak aşk meşk demiyorum... emek ve sabır diyorum.... aloooo.... sabır diyorum.... susmak diyorum... zaman diyorum... daha önce dediğime bakma sen... bu sefer sadece demekle kalmıyor aynı zamanda yapıyorum da.... emek verilen şey kelek yapar mı adama kızım...
söz verdim kendime.... yasak olan hiçbir şeyi de söylemedim bak.... mesela o gitti... kapıyı kapayıp odasına gidip üstünden çıkardığı t-shirt'ü falan kokladım ama ona çaktırdım mı.. hayır... katladım, topladığım yatağın üstüne koydum özenle.. hiçbir iz kalmasın diye kokumu da aldım yanıma.... o yatağın üstünde oturdum öylece.... evinin merdivenlerini inerken ayak izimi bile sildim... belki bu son olur diye...
bak diyorum sana..... ben anlarım ya... valla bak.... valla diyorum kızım... onun içine yer ettim ben...
o da düşünüyor beni.. yokken ben....
derken
bir baktım...
ne emeği... ne sevgisi.... eşit pay ve paydadaki dürüstlük ve benciliği.... başka da yok bir şeyi....
belki o yüzden... belki de kankitom vurdu kafama beyin kafatası içinde yerine oturdu bilemiyorum.... ya da kendimle kalmak... düşünmek falan.... içim içinden çıktı dün gece....
bu işler beni çok yormuş be doktor....
çünkü...
var ya...
ya seni beni düşündüğü falan yoksa.... ya umrunda değilse... ya adam doğru söylüyorsa... senin gördüğünü sandığın şey bir adet "hiç"ten ibaretse...
yaaa...
öyle koyarlar adama işte.

bir şehri bir tekmeyle benim üstüme yıkarken…
bir dua dudaklarımdan düşüp paramparça olurken… CA

fena

koymayacaktım..... dayanamadım............ bunu da bilin anasını satayım..... artık çekiliyorum bir müddet..... under construction.... çok yorgun zira....

Ne desem………………

Nasıl olsa inanmaz bana…

“Kış” da desem….. olmayan beşinci bir mevsim de koysam 12 ayın arasına…. Kendimle çarpsam…. Alkol katsam…. Yalnızlık çıkarsam….. üç güne bölsem.. gene de bilmem kaç vakte kadar yol görünmez bana…..

O ve bu yüzden hiç bahsetmeyecektim….

Bir kez olsun tutacaktım hiçbir şey yapmadan kendimi… olmadı.. olamadım.. olduramadım… erkenim geçim yok ki benim…. Öncem zaten yok.. her gün bir milat; sonram görünmüyor sihirli bir kürem yok….

İfade etmek de zor… zira muadili yok….

Aşık desen değilim.. hani her gözümü kapadığımda önünde bir “o” da belirmiyor… bu duygu beni bugüne dek bir yere götürmedi de zaten… çok eskiden yazılmış şiir taklidi satırlarda kaldılar.. zaman aşımından yok oldular…. Hani “çok seviyorum ulan seni” de değil…. Daha önce yazılan bir yazıdaki gibi “sığınılacak liman değil sevilecek adam” benzetmesi yapılabilir…. Erkek böyle oluyormuş çünkü….

Mesela…

Madem klasik olarak anlatamıyorum kendimi…şöyle diyeyim…. Evinin merdivenlerini sevdim onun…evi kaybolmadan bulabilmeyi sevdim… ( ki ben ve kaybolmamak J ) zor açılan dış kapıyı tek hamlede açabilmeyi sevdim…. Sonracıma…. Balık aramayı.. yıkamayı.. ayıklamayı.. pişirmeyi sevdim…. O balıkları yemekten ziyade onun yemesini izlemeyi sevdim…. Hatta onun kardeşinin yemesini bile sevdim… battaniyeye sarılıp call of duty izlemeyi sevdim…. Biraz daha kalsam TV izlemeyi bile sevebilirdim… duşta soğuyan suyu sevdim… bir gece yarısı ona gidebilecek kadar rahat ve yalın hissetmeyi… anlatabilmeyi.. anlaşılabilmeyi…

ve tüm bunlardan daha da ilginci… hayatımda ilk kez bu sevmeleri abartmadan hissedebildim…. Hani karidesler var ya sık bahsettiğim.. kalpleri beyninde olan yegane hayvanlar… öyle oldu aynen…

belki de bu sakinliği, ya da durulma hissidir beni bu derece çeken… dedim ya nasıl olsa inanmaz bana.. bir etiket var üstümde hak ettiğim üzere… kadın deli gibi yaşıyor.. her önüne gelene bağlanıyor… şimdi ne desem .. ne o ne onlar hatta sen bile inanmazsın…. Ne aradığımı.. aramadan bulduğum anda gelen bu heyecanın ne denli yerinde olduğunu… sırf bu yüzden içimde tutmak gibi bir karar verdiğimi.. ama özümle çelişemediğimi, onunla kavga etmek yerine söyleyip çekilmeyi uygun gördüğümü anlatsam da sayfa sayfa, anlamaz….

Yaşam zaten karman çorman… ben o yüzden hep basit düşünmeyi seviyorum…. Günler zaten yoruyor… bir de insanlar yormamalı birbirini…. O yüzden ondan hiçbir şey istemiyorum…. Sırf bu kadın benle birlikte oldu, birkaç gün geçirdi… oyunu bozdu denmesin diye…. Susma hakkımı kullanıyorum…. Çünkü huzur verdi… yıpratılmayacak kadar güzel bir erkekti… onu karıştırmamak lazım…. İstediklerine saygı duymak lazım… içimdekileri döküp saçarken onun eline ayağına batırmamak lazım… kırılırsam da ona batıp kanatmamam lazım.. bulunduğum noktadan farklı görünüyorsam onu bir an önce silmem doğrusunu yazmam lazım… boşluklar varsa cümlelerimde, hemen “fill in the blanks” yapmak lazım…. Çünkü bu kadın da kendini yükseklerden derinlere atmaktan gördüğü hasarı kolay gideremiyor artık…… ne abartıp kendini kaptıracak, ne hata yapacak ( ki yanlışları götüre götüre doğruları kalmadı ) belki de en doğrusunu seçerek.. içindekini saklamadan susacak……….

Bana inanmamak için çok sebebi var…. Kaçıp kurtardığı, yıprandığı şeyin hemen ardından hissettiğim huzur sanılır sebep… yanılsama ihtimali katılır hesaba.. ama rakıya katılan su değil bu… benim dengesiz görünen her kararım son derece net, ani görünen her cümlem en az bir paragraf öncesini içeriyor… ama anlatamam ki kendimi.. .saat çok geç bende… ben ona bir şeyim.. ama anlatamıyorum ki… yok işte… ne desem inanmaz ki.. belki bir tek şekilde inanabilir bana… eğer o da aynı şeyleri yaşadıysa.. sadece sevişmekten değil dokunmaktan da keyif aldıysa… gün içinde özlediyse… meraklandıysa… vesaire vesaire ise….

Ne desem inanmaz bana…

Değiştirelim artık şu özneyi…. Ne desem inanmazsın bana….

Ve hatta…

Gizli olmasın o özne artık…

Ne desem “sen” inanmazsın ki bana…. İnandıramayacak kadar çok hata yaptım hayatımda… ve ne ironik ki bir çoğunu da anlattım sana kısa zamanda… ama içim dışıma çıkmış bir kere.. madem sen girdin içime sen de çık… sonra koyarım önüne kendine bakarsın o olur en fazla benden yana…. En azından ben kendime inanıyorum bu sefer… içimdeki şeyi biliyorum.. ne olduğundan ziyade ne olmadığını, ne yapacağımı değil de ne yapmayacağımı biliyorum en azından…. Ayaklarını yere bastırdım içimdeki kızın artık…. Henüz ve hala ayakları varken…..

İşte o ve bu yüzden… başladığımız noktaya dönersek….

Olabileceğim en açık halimle ellerimi çeneme dayayıp düşündüğümde…

Elimde…birkaç gün var huzur içinde keyifle geçmiş…. Elimde beni ben anlatmadan da anlayan bir adam…. Seviştiğim bir adam var…. Bana kalsa… ki bana kalmıyor genelde böyle işler…..bana kalmadığı için bilemiyorum belki daha fazlası belki azı belki hiç belki de her şey var…. Artık orasını da ben yazamam…

Tüm samimiyetimle –ki sanırım bir ondan şüphe etmez, etmezsin- senden ne istediğimi bilemiyorum…..ilk kez kendimi bir şeylere kaptırmadan.. yuvarlamadan yokuş aşağı, sakin sakin yürüyorum…. Senin bir şeyin olmak istiyorum ama bunu şimdi mi istiyorum.. ya da nedir o “şey” onu da bilmiyorum….. bu noktada kendimi tutuyorum…. Yeter de artar bile şimdiye dek çıkan…

Bilmem ki rüyasında senin öldürülmeni izleyen bir kadın imajı korkutur mu seni şu noktada.. ama bilirsin tanırsın beni az çok.. içimden gelmese, gelmesen.. yazmazdım… içimden çok gelmesen de tutardım olduğu yerde… ve aynı bilinmişliğe güvenerek, şu noktadan sonra senin üstüne gelmeyeceğimi, herhangi bir kaprisim olmayacağını, rahatladığımı…. Seni düşünerek ya da özleyerek bir müddet yaşayacağımı ama bunun suyunu çıkarmayacağımı… belki yarın senden utanacağımı…. Bu delilik dolu geçmişimle yanlış anlaşılmadan değerlendirilmek için bilmediğim tüm duaları okuyacağımı da tahmin edersin…. “deli misin be kadın” demen yaralar belki de….. “sen de her önüne çıkana aşık oluyorsun sana güven olmaz” demen öldürür muhtemelen…

Ve ilk kez bu kadar yoğun düşünüp yazdığım bir şeyi koymayacağım bloga… kimse bilmesin…. Sol elimle kalem arasında kalsın sahibine ulaşsın, beni anlasın.. yeter….

Bana kalsa… bana kalsa..ben sana neler neler derim sayarım da…

Noktalı virgül… geçmiş olsun bana…

belirtisiz nesne

ya.. ya.. yok bi şey... hayat normal seyrinde ilerliyor...
bir hayat beni belliyor.. bir ben onu... iyi zamanlarımdayım... mutlu denir di mi..
ama..
kendine dert arıyo demeyin... bi anlayın rica edicem...
resimleri silemeyişimi anlayın... çok adamdan bahsettim.. birini bu kadar çok sevdim anca.. çok adamı deştim... deştiğimden çok deşilmiş de olabilirim..
ama
bir tek buna bu kadar ... işte o eylem.. hani kalple ifade edilen.. genelde sandığımız çoğunda olmadığımız.. oldurduğumuzda koruyamadığımız.. koruduğumuzda kaybolduğumuz.. gidilen ama gitmeyen.. ya işte çoluk çocuğun üstüne şiir falan yazdığı şey.. ben artık bahsedemiyorum ondan herkesin bildiği ismiyle...

oysa bazen.. her şey çok gerçek oluyor.. en gerçek oluyor.. gerçeklere bağlı "ben"i bile şaşırtıyor... sona o gerçek göz göre göre yalana dönerken.. sen - ben - ya da.. yalana inanmayı kabul edememekten olsa gerek ... inançsız kalıyoruz... kalıyorum.. boş..
çivi çiviyi söküyor da.. o beton çivisi gibi mübarek.. onun izine giren hiçbir çivi durmuyor.. hepsi bir bir düşerken... içindeki delik baki kalıyor.. bir günbatımında bisiklete binerken sahilde.. gözden çıkyor.. gözden düşmüyor.. düşemiyor...

dedim ya.. su bu... elime akıyor.. koluma akıyor... koşuyorum deli gibi gözeneklerden çıksın gözlerim yerine diye.. olmuyor... ne su birikmiş içimde .. durmuyor.. "yaşlar kurur zamanla" diyor başka bir canımın içi olduğu yerden... nerdeyse ona inanasım bile gelmiyor... ayçiçeklerini, korkuluğu ve kargaları düşünüyorum.. su... dolabı açıyorum.. ona ait bir şey var.. altlara saklasam da.. biliyorum... orda... su... yazdıklarıma bakıyorum.. en çok satırı o işgal etmiş.. gözlerim yanıyor.. şarkı da tetikliyor... su.... çoğu zaman gelmiyor aklıma.. tek teselli bu oluyor.. beni bir tek çok yakından tanıyanlar biliyor.. değmez derken... derlerken... belki de daha erken.. bilemem... ama işte böyle bir akşamda bile... durduk yere... durgun durgun.. su...

yaşa hayatını diyorsun... yaşıyorsun.. seviyorsun da üstüne.. dokunuyorsun da bir başkasına icabında.. güzel şeyler oluyor... bitiyor.. oluyor.. bitiyor... ölene kadar yaşıyor.. bir o ölmüyor... geliyor işte.. belki sabah gidecek... ama bu gece geldi işte.. yetmez mi.. bir kere bile gelmiş olması onu unutmuş olmamı yalan yapmaz mı...

herkes güzli öznelerden bahseder ... başka öğeler de var oysa... bir belirtisiz nesne var mesela.. adı var.. soyadı.. anlaşamadığı bir annesi... onu korumak isteyen bi ablası.. sevdiği bir yeğeni... izmir'de bir evi... istanbul'da bir toz gibi savrulduğu yaşamı.. geride bıraktığı 34 yılı... kadınları var... dağ başında içtiği rakısı.. sabaha karşı bir kadına sarılarak dinlediği keith jarret'ı... cüzdanında bir çikolata paketi var üstünde "do you love anyone enough".. yazan.. ona "no" dedirten eylemleri... onu bekleyen ama kaçtığı bambaşka bir şey var.. vardı... ve bu nesne'nin bir de maalesef başkasıyla bile olurken hala ona ait bir kadını var...

her şeyin bittiğini en iyi bilenlerden biriyim belki de... geçişsiz bir yüklemle kurduğum cümlede nesne de olamayacak elbet.... yakın olmalı.. ama bugün değil.. henüz değil... yarın olabilir... kasım'da falan olabilir... seneye belki... şimdilik sevebiliyorum... yaşayacak kadar... ama o gibi öldürecek kadar.. ona daha vakit vardır sanırım.

hiç utanmıyorum di mi...
en azından içimde man vs self tarzında bi conflict yok....
o var..
derinde bi yerde.. çıkıyor böyle.. suyla birlikte... varlığını reddedemeyeceğim kadar var...
olsun.. varsın olsun... ağlatsın ( bak su demedim ) öfkeye sarılmış kırgınlığımdan... canı sağolsun...

yalan olsun isterse... ne fark eder ben doğru olduktan sonra..
bana bir girmişse ona on girmiştir elbet....
hayat 30 yıldır benden yana....

the whole truth

siyah ve beyaz'ın varlığına inandım bir tek.. gri'leri reddettim...
oysa arada benim olmadığından göremediğim bir çok yeşil, mavi ve kırmızı'lar da varmış... bu dünya zaten kendi ve güneş etrafında dönmekten yeterince yorgun, bir de onlar döndürmese kendi etrafında... ben bile dünyaya ait hissetmezken kendimi, o nasıl bir tek benim olabilir...
dünya nüfusu toptan büyüsün artık... bir gün 24 saat olmasın... değişsin bazı bazı.. üzüldüğümde kısalsın.. sevindiğimde uzasın.. hep uzun kalsın.. uzayamazsa kısaları birleştirelim.. tüm hayatım tek bir gün olsun.. binlerce saatin sonunda denizlere gömsünler beni... neden günler ve ölümler var aklımda onu da bilemiyorum aslında...
kafam darmadağınık.. cümlelerimden beter... değişmeliyim bazı konularda.. sonuçları defalarca enfekte etmiş iç organlarımı, bu akıllanmamak niye.. böyle olmamak lazım.. açmamak lazım pattadanak kendini.. bunun ömrü sekiz gün olur dokuz değil.. onuncuda alışır, onbirde şımarır, onikide kırar, onüçte defolur gider.. erkek denen beşer çabuk alışır, çabuk sever.. bi özler bi özler.. sen daha başlarken o biter...
bir şey mi oldu dersen.. olmadı hayır... sorun mu var.. yok.. ama biliyorum.. hissediyorum... beynimle hissediyorum.. tecrübelerime kaydırıyorum ana avrat... bu sefer diyorum.. farklı biri olmaya çalışmalıyım.. sömürülecek bir duygum da kalmadı artık engin'den sonra.. ( ya ilk defa adını yazabildim di mi.. cisimlikten isimliğe geçti artık o ) bir milad idi kendisi matematik dolu sayı doğrumda.. sayısız sayılarla dolu hayatımda, onu bir "3" yapabilmiştim nerdeyse.. ve ondan sonra başka biri başka bir şey olmalıydım ben.. bu yolda doğru ve doğru parçalarını yakmak da vardı belki de haybeye, ama "bana bir şey olmasın" idi artık.. yapamadım... huylu huyundan vazgeçemedi..
bana sen farklısın diyen tüm adamlar aynı ....
kadınların farklısı oluyor da sanırım tüm erkekler aynı...
mesela kedilerin farklısı oluyor ama tüm köpekler aynı..
su denen şey.. kar iken farklı yağmur iken farklı..
içerken kana kana.. hep aynı..

bugün kırıp yarın çaresine bakarız diyenler.. bugün bitince bitiyorsunuz.. yarın yok ki bende.. peşisıra gelen "bugün"lerden ibaretim ben.. anlatamıyorum.. gerçekten sayılmıyorum ben sanırım.. ancak çekilip gidilince ya da çekip gidince anlaşılıyorum... bir tedbir sunuyorum, sizi bilemem; kendimi çok iyi bildiğimden sadece, .. ama umursamıyorsunuz.. umursanmayıncaya kadar da anlamıyorsunuz..

"önemsenmiyor" gibi hissedince önce ölürüm.. sonra dirilip öldürürüm ben... bu işin özü bu.. ister takarsın ister sallarsın.... ama sonra ben ne yaptım da gitti deme...

..

bu sefer çizdiği şeyi çattadanak buraya koymaya yüzüm tutmadı.. ben ona en az elli kez dedim "olm sen çiz ben yazayım" diye ama o tembel işte tembel.. ben de nasıl olsa kızmaz diye çalmıştım bir kez ama ikincisini yapmak artık insanlığa da sığmaz di mi:)
o yüzden şuraya bakmanız lazım.. akademik dürüstlük böyle bir şey olmalı...
şunu yapmaya uğraşmadığım bir günüm olmadı.. belki de ondan habire kaybediyorum haberim yok:)
ha onun dışında ne yapıyorsun dersen.. bu "aklımın evine varma" sevdasından ve de artık kafamı hiçbir şeye toplayamadığımdan "bir kendime gelene" dek dolanıyorum.. bu dolanma mevzuunu zaten bilirsiniz ezelden beri sevdim:) bu aralar bir de amaç katınca tadından yenmez oldu.. önce memlekete gittim bi haftasonu.. bi boğaz.. biraz bira.. bir miktar eski dost falan.. sonu beter oldu.. dönerken gene sinir harplerine maruz kaldım..
sonra bir gün iskeleden geçerken.. "ya kaç senedir buraya geliyorum.. burada yaşıyorum.. şu feribotlara binip bi yere gitmedim" dedim.. kendimi ilk kalkanla denize attım.


ahanda böyle bi şey oldu... Avşa'ya gidiyormuş kendisi.. hiç de ıssız olmayan bir ada modeli.. ama ada fikri yetti.. 2 saat deniz üstünde öylece yol almak bile yetti hatta... gider gitmez tuhaf ve komik bi kadınla tanıştım.. Havva Ana.. heh.. bir yere yerleştim.. çantayı attım odaya.. bi de şey var orda.. tek kişilik oda vermiyolar.. hatta biri şey dedi.. "bir bay bulsana yanına.." yuh ama yuh.. ben niye gelmişim sen bana ne diyosun.. aynı bu noktada konurcandan bi arak daha yapıp iki mide çizimini mi şeyetsem.. yok yok..
neyse sonra hemen biralar alındı.. gün batımı var orda.. adayız ya.. kaçırmamak lazım.. valla gerçekten de güzel battı... onu batırırken birkaç defa asphalt world, cinema, bol tom waits.. bol keith jarret ( evet dinledim.. okuyosan duy sesimi:) - o gece sabaha karşı dinlediğimiz gibi değil ama dinleyebilmeyi başardım ) dinledim... şöyle oldu..


tabii dinlenen müzik ve gün batımı ruh halinin gene içine etti.. gidildi balık yenildi.. biraz iyi geldi.. ( ama bizim mutfakta son gece yenilen somona benzemedi di mi ) gün batımı önünde fotoğraf çektiren aynı ayakkabıları giyen çiftlere bakıldı.. tam vıdı vıdı yapılırken birden dank etti.. "pardon da.. çekirdekleri ve aynı ayakkabıları olabilir.. ama an itibarıyle kimler daha mutlu dersin".. sonra sustum. Biraz bisikletle biraz bisikletsiz dolandım durdum.. biraz daha içtim.. ( hem drink hem smoke manasında )
ve sabah oldu.. 5'te çıktım odadan.. 6 feribotu için iskeleye giderken.. bir çay içtim sahilde.. gün yeni aydınlanıyordu. Güzeldi.. Ya da hiç güzel değildi.. ya aslında bu günün saatlerine falan takmamalı bu kadar di mi.. mesela öğlen vakti üvey evlat mı.. hiç atraksiyonu yok diye sevmemek mi lazım:) tamam sustum..
bindim feribota döndüm işte o oldu..
tabii yetmiyor.. kendime getirmiyor... dün gece ordan taşıdığım şarapları içtim...
gene olmadı.. - e yalan yok olmadı napayım - öğlen kalktım ocaklar tarafına doğru bir bisiklet yolculuğu yaptım.. fazla değil 20 km falan.. o biraz keyif verdi..
yarın...
yarın falan da yok...

full stop

işte buydu üç gün önce yazılan... bugünü bekleyen..
sana bunu şimdiden yazıyorum çünkü cuma günü oraya gelmeyeceğini, haber vermeyeceğini, ne hissedeceğimi şimdiden biliyorum..
belki de bunu kendime bile bile yapıyorum.. sana nerde olacağımı söylerken aslında "gelmesin de iyice kırılsın kalbim" diyorum içten içe.. çünkü minicik de kalsa.. geride kalan bile seni seviyor şu anda.. yokolsun ki sen de yok ol...

ileti geçmişlerini okudum bugün.. söylediklerini düşündüm.. erzurumdaki günleri..
hayatımı düşündüm..
hayatını düşündüm..
seni haklı çıkarmaya çalıştım her seferinde.. dünyaya bir erkeğin, dünyaya senin gözlerinden bakmaya çalıştım.. anladığıma şaşırmadım.. birçok şey haklı çıkardı seni..
ama bir şey vardı ki..

aşk falan değil bu.. ben o kadar basit bir duygudan ağlamam bu kadar.. o mutlu ya da mutsuz eder beni.. yok da olabilir var olduğu kadar.. o bir ihtimaldir.. onsuz da yaşanabilir.. terk edersin.. terk edilirsin.. durmaz ya dünya.. bi itersin döner yeniden.. güzel sevdim güzel sevildim.. her zaman bitme ihtimali vardır.. yaşanan kar kalır.. ama zararın neresinden dönülse kar değildir işte.. sen bana onu yaptın.

bunu buraya yazınca.. okuyan herkes anlayacak.. ama sen anlayacak mısın bilmiyorum.. sana aşık olduğumda da buraya yazıp biri çıksın söylesin ona demiştim.. gene yardım ederler sanırım.. çünkü bazen kim yakın kim değil belli olmuyor.. senden çok yaklaşanı olmamışken şimdi görünmeyecek kadar uzaktasın.. ufkumda bile yoksun..

nasıl desem ki sana..
hazmedemediğim ne..
ben ki her zaman açıktım.. ben sana neleri açtım.. bu sana bir sorumluluk versin diye değildi ki.. ben seni elinden tutup sürükleyecektim.. çabaydım boktan hayatlarımızda.. sen gitsen de olurdu gelsen de olurdu..
ama..
ama işte..
zaman.
zaman vermez miydim sanıyorsun.. ama sen benim bir gece otobüste nasıl ağladığımı biliyor musun
bir günlüğüne trakyaya gidip gelirken o saatlerin ne kadar uzadığını.. o yolda yalnız olmayı...
çay içerken bile gözlerinin dolmasını
..
ya ben sana daha açık söyleyeyim..
en açığını söyleyeyim..
ruhunu bedenini geç... hayatını açtığın erkek tarafından
adam yerine konulmamayı kabul edemiyorum
terk edilmeyi bile hak ediyor olabilirim
ama bu duyguyu yaşamayı reddediyorum.

dibine not: dünyaya neden başkasının gözüyle bakmaya çalışıyorum ki.. o haklı olsa kendince.. ne yazar.. kendi gözleriyle kendi dünyasına bakmaya korkan bu adam için... olmamalı böyle.. diyerek .. kendi gözlerimi kendi yoluma diktim.. ve kendi tarafımdan görünce.. öyle bir koydu ki yapılan..
dibine not2: cuma gecesi sevgili subraindog'un söylediği bir şey aklımda hiç çıkmayacak hiç..
dibine not3: çok güzeldi konser.. ama ondan da güzeli.. sabaha karşı boğazın diğer kıyısına geçerken hissettiğim duygunun temizliğiydi.. az önce paramparça olmasına rağmen..
dibine not4: öyle büyük bir ders aldım ki... kimse "ben" kadar aşık olmasın..

fondaki müzik: Brett Anderson - The Asphalt World - Live at Union Chapel 07
ve ardından.. Brett Anderson - The Asphalt World - Mermaid London 08.07.2008 ( bu daha çok büküyor )
ve ardından Suede - The Asphalt World - Live at Phoenix 1995 ( buna bir şey demek zor.. yağan yağmurdan mı.. solodan mı.. davuldan mı.. benden mi bilinmez.. acaip bir son vuruş.. )
fondaki ruh hali: tamirdeyim gelicem..

övgü

hava soğudu diyorlar.. hissetmiyorum.. bedenimdeki ağrılardan belki bazen, hissediyorum yüzüme çarpan rüzgarın beni nasıl hasta ettiğini...soğukluğa sığınmak işime gelmiyor.. yorgunluğu bahane ediyorum.. gün boyu bir sınıftan diğerine koşturmayı bahane ediyorum.. dördüncü kattaki zümre odasına defalarca inip çıktım diyorum.. da bir üşüdüm demiyorum...
ve bir çok başka şeyi daha demiyorum.. bilen biliyor ama.. demiyorum..
demiş olmanın biçtiğim sonuçlarından olsa gerek, ya da önümüzdeki somut ( ve her satırını burda yazdığım hikayeden ) bir "sevilen" meselesinden.. yazdığım cümlelerin ( ve sadece ona yazdığım cümlelerin ) çokluğundan.. artık yokluğundan.. hadi onu bırak.. benim yokluğumdan belki de... susmayı tercih ediyorum.. şimdi itiraz hakkımı kullanarak sonsuza dek suskunluğa mahkum ediyorum.. çünkü anlıyorum ki, konuştuğumu anlayan yok... susmak lazım ki değersiz bilsin kendini.. değer kazanmak için çaba göstersin... varlığının bir sevgi sebebi olduğunu anlamasın... kendini önemsiz sansın.. bu kirli edebiyat içinde alsın seni yukarlara bir yerlere koysun.. onun olma ki, kendini seninle şımartmasın... buymuş basit kadınların taktiği... bunu yapan kazanmış.. ben yenildiğime göre... budur bunu çözümü..
müstahaktır ama... ona da bana da... seviyorum bu kaybetmiş halimi.. kaybetmeyi seçtiğim için belki de sesimi çıkarmadan oturuyorum oturduğum yerde... en azından kendimi inandırdığım bir yalan yok... hiçbir şey yok... boş geçen günler... soğuğu inkar ederek.. ona inat her sabah okula yürüyerek.. eve yürüyerek dönerek... iyiyim ya iyiyim...
cam içine oturup düşünmeyerek... yazmayarak... sadece bakarak... şarkı gibi "kırılana dek büküldüm"... en azından ben kırıldığımı biliyorum da acaba o büküldüğünün farkında mı..
cevabı bilmediğimden değil... istemediğimden susuyorum..

dibinin notu: facebook'ta ebe bulunuyorsa ben buldum galiba... üniversite hayatımın içine eden adam.. birinci sınıftayken daha aşk gibi bir şeyle bağlandığım sonrasında dengelerimi bozan.. "hatırlamamak" eylemini hayatıma ilk kez sokan... adam sandığım erkek cinsi insan profil resminde iki sevimli çocuğuyla karşımdaydı dün gece... "uzun zaman oldu nasılsın" derken.. "evet unutacak kadar uzun zaman oldu" diyebildim ancak kendisine... sonra unuttuğum şeyi düşündüm gece boyunca... nasıl da her detayı hatırladığımı.. hayatların nasıl yaşandığını... deliliklerimde sahip olduğu payı.. sonra matematiğe duyduğum sarsılmaz inançtan, bir hesap yaptım kendimce... dedim ki... şimdi bir adamı unutmak dokuz yılımı.. diğerini unutmak birkaç günü aldıysa.. tüm bu dengesizlik içinde bir ortalama alıp sevileni unutmak 4.5 yıl mı tutacak...

kullanıcının süt geçmişi

öyle bir şey yoktur.. yani bu kullanıcının gerçekten süt geçmişi diye bir şey yok.. çocukken süt içmezdim.. hatta ısınan sütün ( kaynayan deniyor galiba :) çıkardığı kokudan olsa gerek.. sebepsiz yere kendimi bahçelere atmışlığı çoktur ( ki bahçe insanı değildir kendisi.. çocukken bile )
süt içtiği tek dönem bir dokuz aydır.. o da pek kutsal bi sebeptir malumunuz.. doktor süt içmelisin dedi.. mantıklı bir sebepti.. içti.. ondan sonrası da yok ..
işte bu yüzden cg bana white russian dediğinde ve ben muhteviyattaki süt'ü duyduğumda yok dedim kardeş bana uymaz.. gerçi inkar edemem adam bana olayın sütlükten çıktığını her türlü deney gezi ve gözlemle kanıtlamaya çalıştı.. ama ben laf dinlemedim.. yok canım kardeşim.. içkiye süt katmam ben.. güzelim votkaya yazık beeeee...
ama katılırmış efem..
ankara'daki son gecemde.. gerçi son+1. geceydi ( aaaa +1 dedim birol beycim.. bahsetsem mi.. yok sonra.. önce şu süt ve tükürdüğünü yalama konulu yazıyı bi bitirireyim ) sevgili tunalı'daki sevgili random'da.. sevgili adaş, müge, anıl, black ve sevileni. oturmuşuz.. du bi white russian mı içsem..
işte herşey bööle başladı.. ve durmadı.. iki tane orda..
sonra overall'da.. ama çalan grup çok iyiydi benim bi suçum yok.. orda kaç tane içtiğimi söylemiyim.. toplam sekiz oldu.. siz gerekli işlemi yapın canlarım.. bi ara "we're oneeeeeee but we're not the same" diye bağırıyodum.. bi ara yanımdaki adamın burdan çıkınca nereye gidiyosun dediğini.. bi ara o kafayla bile kendisine "evime" adlı güzide cevabı verdiğimi hatırlıyorum.. bi ara müge'nin garsonla tartıştığını.. ( dokuzuncuyu getirmesin diye ) ve de falan filanı hatırlıyorum.. velhasıl saat dört idi.. bol bol süt.. bol bol votka.. bilkent yolunda.. bıraktığım hatıralar.. ıslak şekilde..
ne oldu.. ankara.. sütlü bitti.. ve ben tükürdüğüm tüm sütleri yaladım..

third person singular ( x 2 )

neden başladım ağlamaya..
anladıysan.. ver mendilin varsa yanında..
ver.. eminim vardır yanında..
bekle dur.. ya öl ya sev.. ya sus ya doğruyu söyle..
nasıl başlasam utanmadan konuşmaya..
gözyaşım var.. sözlerim yok anlatmaya..

hayır.. bu satırları ben yazmadım.. sadece müziği açtığım anda başlayan bu şarkı, bu hikayenin sonu aslında.. Sanki başka biri görmüş onları, Kadıköy'de o sokakta, o dükkanın basamaklarında.. dikilmiş bakmış ve söylemeye başlamış..
hikayedeki kadını tanımazsınız siz.. adamı da.. ve ben size onları tanıtarak vakit kaybetmek, kelime kaybetmek istemem.. üçüncü şahıs onlar.. öyle kalsınlar..
madem sonunu bağladık bir şarkıyla; hikayede geriye gidelim.. zamansız bir öykü olsun..

zorla gönderildiği bir simit evi'ne gitmeden önce bir süre dolandı durdu yollarda.. sonunda laf dinlemiş olmanın verdiği hazla ( ilk defa ) bir limonata ve bir açma aldı kendine.. açmanın zeytinli çıkması üzerine acaip sinirlendi.. Ne de olsa içinde zeytin olan bir açma "zeytinli" olarak tanıtılmalıydı.. ama tuhaf bi şekilde satan adama kızmadı.. sadece limonatayı içti.. ve son kalan iki sigarasını.. kalktı yoluna devam etti..
oraya nereden gelindi dersen..
oraya parktan gelindi..
parka nereden gelindi dersen..
kadıköy'de bir sokaktan..
sokağa nereden gelindi dersen..
işte onu hiç sorma.. işte o arası.. o merdivenin 100 metre gerisi, önünde halı topları olan okulun 50 metre ilerisi, bir yokuşun tam ortası, saatin 7.30'u.. adam öndeyken..
- seni sevmiyorum..
- nasıl yani beyninle mi konuşuyorsun.. iç organlarınla mı..
- ikincisi..
.........
- gelecek misin..
- bi yere oturmam lazım benim..

işte tam da bu noktada, az önce bahsedilen merdivenlere bir ok çıkartılır.. o merdivenlerde kadın durmadan ağlar.. aynı sevdiği şekilde ağlar.. konuştuğundan bile sessiz.. adamın en fazla gözleri dolar..
- ama sarılıp uyuyacaktım ben sana.. gece uyandığımda seni görecektim..
- bak ben sana seni sevmediğimi söylüyorum..
- sevmiyosun yani..
- hayır.. sevmediğimi söy-lü-yo-rum...

buraya da bir cafenin teras katından gelinmiştir.. mars ettikten sonra yarım bırakılan bir tavla, zamansız gelen bir martı.. ve olacakların habercisi bir cümle.. : seni istemiyorum..
apartmanın önündeki merdivenlere oturdular.. kadın ağlamaya devam etti.. içindekileri dökerken gelen geçen ona baktı.. adam kadının elini tuttu ( niye ) o merdivenlerde.. o parkta.. daha fazlası da olurken.. görenler "seven kadın sevmeyen adamla öpüşüyor" dediler.. sevmiyorum diyen adam.. seviyorumdan başka bir cümle kuramayan bir kadın..

ve hiçbirinizin tanımadığı bu meçhul kadın, bu gece o adamın yüzüne dokundu.. uzandıkları çimenlerde uzaktan gelen köpek seslerine aldırmadan, birbirlerini dinlediler.. ama her ne olduysa kadın, o yokuşun ortasında kaldı.. böylesi daha doğru ( seni sevmiyorum ) , ben sana aşıktım ( seni sevmiyorum ) , uzaklara gidiyorsun ( seni sevmiyorum ) , elini tutarken, sarılırken ( seni sevmiyorum ) .. o cümlenin üstünden atlamak mümkün müydü..

daha doğru.. daha iyi.. daha her neyse artık.. kadının tuzbuz olmuş kalbi bir müddet nefes aldırtmayacak o bedene.. ama son sözleri var..

eğer beni düşünerek kurduğun bir cümle varsa bugüne dair.. hiçbir cümle bu akşamki kadar üzmezdi.. hiçbir şey o cümleden sonra tuttuğun elimi affettirmezdi.. hiçbir kadın bu kadar gurursuz olmazdı o parkta.. ve hiçbir erkek bu kadar rahat yalan söyleyemezdi o yokuşta.. ben senin pişmanlığın kadar ağlarım eninde sonunda.. özlersen.. bil ki hala kokun boynumda..

ve siz ne bu kadını tanıyorsunuz.. ne de adamı..

version 1.1

seni tutacak birinin varlığını görmeden de atlayabilir misin.. bırakabilir misin kendini.. o yapıyor.. ben ne çok yaptım zaten bilirsin az çok.. sen?

son kez siz'e..

per Lei..

Bu miktardı..

Bilemiyorum kaç kadehti.. kaç gözyaşı damlasıydı su niyetine eklediğim o bardağa.. ama aynen de böyle bir akşamda.. aynen böyle bir hal içerisinde.. belki biraz farklı bir biçimde..

Bu kadar alkol dolanıyordu kan niyetine kalbimde..

Kalmayan kalbimde..

Bir taraftan baktığında diğer tarafı görünen.. saydam.. sudan.. kalpte.. yürek olamayan, o mertebeye bi türlü gelememiş kırmızılıkta bir tek şey vardı.. bir tek isimdi.. cisim olamamış bir isim. .. bir ses.. bir suni teneffüs tadında girdiği hayattan koşarak çıkan.. çıkarttığım.. belki en büyük aptallığım.. kaybım.. kazanamadığımdı.. kazanılmadığından kayıp olamayandı belki de… kimbilir.. sen bilir misin?

Ama yaşam..

Oysa ki yaşam..

Ve hatta..

Aslında yaşam…

İçine atmamaktı.. bundan önce hep atmış olsan da.. atıp tutmuş.. atılmış olsan da.. kar zarar hesabından sonra ne var hanende.. diye sorarak durduğun yere oturmaktı…saymadan bakmaktı.. beklememek ama durmaktı.. o kadar güzel bişeydi işte…

Çünkü senden çıkmıştı..

Çıkacak kadar çoktu.. içine sığmazdı.. sığmıyordu..

Çok rakıydı, çok sigaraydı..

Doğruydu ya da yanlıştı.. heyecandı.. sebebi vardı.. anlamı da.. derler ki şimdi.. ; aşktı..

Ben bilmem..

Sığınılacak liman değil.. sevilecek adamdı.. sabah da yanında görmek isteyeceğin türden.. ve başka bir sabah daha.. o kadar adam, o kadar yakın, o kadar ben idi.. bir şarkının iki satırıyla girmiş olduğu hayattan silinmemecesine çıkan, çıkartılan. .belki bir gün yeniden girecek olan, gireceği yer – sonsuza kadar diyemem, yalan söyleyemem sana- bir süre daha ona ait olacak olan.. sesini duymaya çekindiğim, başını hep sağa doğru eğen, biri işte..

O’na saçma gelir belki..

Ama şunca zamanda az biraz tanıdıysa, bilirse beni.. anlayacaktır eminim..

Ve o..

Yakınım, uzağım.. çenemi tutamadığımdan giden.. gidiyorum ben dediğim, eninde sonunda bir kadehinden ses çıkartacak, o sesi bana duyurtacak.. biraz “ben” varsam.. bi yerlerde bi zaman bi kez daha yolumu kesecek.. çok.. çok güzel bir köpekti..sahibi onun kıymetini bilmeli..

köpüklü şarkılar - part I

genelde bunu söylerim evet..
deminki 5. madde eksikliğini doldurabilir aslında.. gerçi ben böyle akustik söylemem.. hehe
ya bakmayın siz o kadar da kötü söylemem.. zaman zaman siz değerli okuyucularımla :) diğer güzide eserleri de paylaşıcam... repertuarımız geniştir..
nerde mi söylüyorum..
banyoda bea..:)

bu arada birol bey...
ya kendisine sevgimiz sonsuz da.. o şarkıda ne gerek vardı emre aydın'a..
demem lazımdı pardon...

gel bana içeyim seni bazı bazı

-ki heralde başlıktaki cümle yapısı size halihazırda içmekte olduğumu anlatır.. gösterir.. belirtir.. midir.. hehe
kadehimi ..
sinem'e .. black .. joe .. zazoo .. rehavet'e ..
bi de aklını ve mantığını kalbine yeniltmemiş tüm beşerlere kaldırıyorum..
barışa dostluğa kardeşliğe kaldırmıyorum...
hiç alınmasınlar üstlerine...