gece

saat 02.59... en sevdiğim şarkının anlam kazanmasına sadece saniyeler var... içimden gelen şeyleri yazıp yazmamak konusunda son derece kararsız.. bunun yanında bir o kadar sarhoş.. bunun yanında bir o kadar kırgın ve bir o kadar huzurluyum.. bunları bir araya getirdiği için de beynime ve kalbime minnettarım.. bana yaşadığım hiçbir şeyi, hissettiğim hiçbir duyguyu unutturmadıkları için ..
güzel bir gündü oysa.. sınıfımla buluşup yediğim yemek.. gezilen mekanlar.. paylaşılanlar.. akşamında sevgili iş arkadaşlarımla ( kader ortağı da iyi bir tamlamadır onların isminin önüne ) eğlenmeye gitmem.. eğlenmem.. içmem.. dans etmem.. gecenin sonunda bir pianonun başında söylenen şarkılar... güzel bir kahve.. sade.. tanıştığımız insanlar... şu saatte eve gelmem.. ve elimin hiç istemediğim bir web sayfasını yazması.. gördüğüm şeyin beni şaşırtmaması... üzmemesi.. kırmaması.. sinirlendirmesi.. sonra sindirmesi.. hiçbir şey hissetmemekle kalp kırıklığı arasında gelip gittiğim şeyleri düşünmem.. çok düşünmem.. hatırlamam ve hatırladığım şeyin sonucunda şu anda yaşadığım şeylerin ne kadar açık ne kadar dürüst olduğu sonucuna varmam... ve bunun bana verdiği huzur..
beynime ve kalbime şükrettim bu gece..
saat en sevdiğim şarkıyı yedi geçiyor... saatler seni bana yavaş yavaş unutturuyor... ve bu saatler beni uyutuyor.. iyi ki gittik birbirimizden...