uyusun da büyüsün...

kendime diyorum kendime.. sabah yola çıktığımızda daha belliydi aslında sisten bi yere varamayacağımız.. bi servis çocuk.. bi ben... bu yol belli ki gidilmez... ama babaeski'ye varılır itinayla... ondan sonra çekilir bi benzinciye beklenir.. beklenir.. beklenir... niye tekrarlıyorum.. çünkü 2 saat bekledik... yani Godot olsa gelirdi.. sis gitmedi.. saat oldu 10.. en sonunda durum Alive filmine dönüşmeye başladı... ( hani şu bitap insanların birbiriin yemeye başladığı film.. ) sonra mecburen geri dönüş.. eve vardığımda saat 11.. 1 saat ayakta kalabildim.. ve bebekken bile öğle uykusuna yatırılamayan ben, saat 12 itibarıyle kış uykuma dalmıştım.. ne zamana kadar.. 4'e kadar.. çüş.. evet. de... doorudur.. ya bu hayat beni ne etti de ben bööle fosur fosur uyur oldum anlamadım... tabii bunda sabah 6'da kalkmış olmanın etkisi var.. bi de ööle üşümüşüm ki yollarda ısınmk için yorganın altına girmem gerekti.. ( sağlam bahane ama..) neyse uyandık.. gün bitmiş nerdeyse.. birden devlette öğretmenlik yapmanın nasıl bişey olduğunu fark ettim.. şu an sabah akşam it gibi çalışan ben .. devlette olsam şu zevki haftada en iyi ihtimalle 1 gün yaşayabilirim.. sonra.. dersim olmadığında normal insanlar gibi gün ışığından faydalanabilirim... haa benden memur olur mu.. o ayrı bi yazının konusu.. şimdilik naaapıyoruz.. işim işim güzel işim... saatlerim saatlerim.. 30 saat ders saatim.. diyor.. yarınki okul gününde yapılacak işleri planlıyoruz...