biz aynı gökyüzünün altında değiliz.. bak ben her gün nerdeyse.. bu bulutların, bu akşamın altındayım... batan güneşin son kez aydınlattığı bi güne bakıyorum.. sense kaldırmadan kafanı yürüyosun yollarda.. ben hala bulutları bişeylere benzetmeye çalışıyorum.. dakikalarca dalıyorum onlara.. sen sadece hava bulutlu der gidersin... sen büyüksün.. ben değilim...
böyle bulutlu akşamlarda.. akşamın üstlerinde.. saat 17'de her gün bakarım.. çok az zaman bu kadar çoktur bulutlar... ve çoğu zaman güneş kolunu çıkartacak bi delik bulur onların arasından... ama benim gözlüklerim var ben görürüm.. sen değil...
sen kalabalıktan .. binalardan göremezsin... benim gittiğim yolda kimse yok.. ben hepsinin altındayım.. ve farkındayım.. yalnız yollardayım.. bu yollarda yalnızım..
insanın en olmadık şeylere bile alıştığı.. hiçbişeye şaşırmadığı.. bulutlara bunca anlam kattığı.. akşamı sabahtan çok sevdiği.. bira yerine rakı içtiği.. rakının yanında bişey yemediği.. az ağlayıp çok sustuğu... boyunun artık uzamadığı.. hastalansa bile umursamadığı.. kimseyi umursamadığı.. kendi için bile yaşamadığı.. günleri karıştırdığı.. günleri takmadığı.. sigarayı bırakamadığı.. şarkılarda zırladığı.. başka bişeye de zırlamadığı.. zırh taktığı.. seni duymadığı yaşımdayım.. sen daha çok küçüksün.. ben değil
0 yorum:
Yorum Gönder