gün

okuldan sonra yapılan ve hiç bitmeyeceğini düşündüğüm toplantı - konuşmaktan tükenip arada iki fanta limon içtiğim ve geğirmeden sona erdirdiğim toplantı yani - bittiğinde saat 7.30 falandı.. artık eve dönebilme umutlarım tükenmişti... böylece sinem'in kafalamaya çalıştığı akşamki fasıl muhabbetine kalacaktım... ama bi düşün yani.. bütün gün aksiyon okulda -ve okul dışında :) - sona toplantı.. tam 12 saatin orda geçmiş.. bi de üstüne eğlence.. eğlenmemece.. yok yok ne yapıp edip eve gelinecek... önce müdür yardımcısına git.. "ya ben nası gidicem eve.. ne zaman bitecek bu hikaye" .. ses yok.. hımm.. anladım... ( ya pardon sinem ya .. :) iyi aşağı inelim bi.. tabii bu saatte servis falan hak getire.. nassı gidicem ben eve lan.. ya ben niye ehliyet almıyom.. eşşek misin kızım sen... ( evet deme ordan duyuyom ayıp ) aşağı insem bi veli acıyıp otogara götürür mü acep.. dur önce müdüre git.. "hocam beni birileri otogara götürsün"... hah öööle işte.. açık ve direkt olcan... hehe .. dur sen bi otur ayarlayalım.. ( oturucaz ne yapcaz ) oturulur.. bi veli gelir... bi daha esir muhabbetine alır karambolde.. ya yukarda konuştuk o kadar.. rahat bırakın beni artık.. bekle.. canım müdürüm hadi ama.. bak saat 8 oluyo... muhasebecimiz görünür.. iyi akşamlar derim kendisine.. hadi didem gidiyos.. ( pardon.. nereye gidiyos.. ) ben bırakcam seni.. o sırada veli ayaklanır.. aaa ben de bırakabilirim.. ( iki saattir oturuyos daha önce söölesene dingil ) ay yok ben bırakırım.. ama ben de bırakabilirim.. eee hadi ama.. tamam tercihimizi bize para veren sevimli insandan yana kullandık..
ve otogar.. sevdiğim ve sevildiğim yer.. yani bi nevi ev.. bi nevi aile.. beş yıldır bi yerlere gidip geliyom.. tanımayan muavin tanımayan değnekçi kalmamış.. ama sigara bitmiş. alırız.. abla 10 dakkası var.. iyi tamam.. günün iyi bi anı.. otobüsün karşısında yakılan sigara.. şööle ciğere giden ergene'nin zehirli havası... kafayı dağıtır accık... hocam hadi kalkıyos...
şoför tanıdık.. ee nasılsınız hocam.. bok gibi... denmez tabii.. noolsun hep aynı.. kibar kibar ... muavin gelir.. paraları toplamaya başlar.. ama delidir kendisi.. bak darılmaca yok.. bu trakya'da geneli deli zaten... yani memleketin geri kalanını düşünüp değerlendirirsek... göreceli olarak yani.. bildiğin deli.. ama bildiğin gibi değil.. hatta bi süre burda kalan da azıcık keçileri kaçırıyo.. ben peynirden ve yerel şaraplardan şüpheleniyorum açıkçası.. bi de camdan bakınca başka bi ülke görmenin tuhaf duygusu var tabii.. neyse.. muavin .. hadi tuhaf diyelim.. para toplarken insanlara sataşıyo.. bağıra bağıra konuşuyo.. arada birini arıyo telefonda işletiyo..
- naber lan kalimero..
- ....
- tanımadın mı lan.. babanım ben baban..
- çotong..
öndeki oturanlar gülmeye başlıyo... alla alla... adam bozuk paraları saymak için müşterilerden yardım istiyo.. sayın ya burda 29 milyon olması lazım... ve deli dedim ya.. öndekiler sayıyo.. herkes mutlu... sonra gene bi telefon...
- lan kalimero...
- ..............
- anan yok mu lan orda.. sorsana...
çüş.
gene herkes gülüyo... ya müzik evde kaldı.. bu muhabbet daha ne kadar sürecek.. inene kadar...
burgaz görünür tepeden.... edirne bayırında sevişgen insanlarla dolu arka arkaya parketmiş arabaların yanından usulca geçilerek varyanttan inilir... ve o arabalar hep ordadır.. herkes nooldunu bilir.. ama burası trakya burda herşey normaldir..
üstgeçitte incek var...
bi sürü incek var..
lisenin önünden geçmem lazım.. karşıya geçmeye üşeniyom.. yerlere basarken dikkat edilir.. ordan nerdeyse koşarak geçilir.. yerler karga poku içindedir.. memleketin karga ağaç paritesi en yüksek yeridir eminim yani.. kafanıza zıçılmadan geçme ihtimali.. subzero... e zıçtı netekim..
son bi hız evin kapısına gelinir.. bu kapı zilinden nefret ediyom .. hani şu kuşgillerden.. ama 6 sene oldu.. geldim gidiyom.. deiştirmedim..
kapı açılır.. biter.