dur dolap

içindeki çocuk ile övünen yetişkin erkekler, bir lunaparkta toplansa da bir daha benim yoluma çıkmasa... artık dönmese o dolaplar.. olgunluğa varsak, kıyısına vursak, başımıza gelenleri hayata bağlasak.. yetmezse rakı şişesine dalsak, diplerden buz çıkarsak, kadeh kadeh birbirimize vursak... acısak... morarsak.... ama yine de "büyüsek".... yaş kütüğüne çaktığımız her gözyaşının hikayesini "ben yaptım oldu" rahatlığından çıkarak, "hataydı" diye başlayan bir cümleye dolaysızca bir tümleç yapmayı başarsak.....

tevellütün hakkını versek diyorum....
bizim karıncalarda at yok artık....