kayarız da icabında

tabii resme bakıp aldanmamak lazım.. yaşanan şey bundan biraz farklı... :)
pazar sabahı bir süredir planladığımız kayak olayını gerçekleştirmek için dağa çıkma kararımızı uygulamaya koyarken günün başında ATMnin banka kartımı yutmasından olacakları tahmin edip geri dönmeliydim aslında.. ama bilirsiniz beni.. akıllanmak ne kelime...
madem erzurumda yaşıyoruz.. madem sağım solum önüm arkam kar ve de dağ.. bu olaya girmek lazımdı efenim.. bir kısmımız denemiş zaten.. yok ben de gitcem.. dayanamıyorum..
şöyle aklıma kaldığınca cümle bazında anlatayım bir pazar günü bir adet Palandöken'de yaşananları.. ayrıntıları..
1. bi kere her şeyden önce ayağınıza giydikleriniz "karda zordur yürümek" olayını gerçek kılıyor.. her birinin 3-5 kg olduğunu tahmin ettiğim o "şey"ler.. değil kaymayı, ayağınızı kaldırmayı bile yeterince zorlaştırıyor... hayır bi de eşşek gibi yürümek gerekiyor..
2. pazar günü dağ kalabalık.. anladım ki insanların az olduğu günlerde gidebilmek lazım.. lakin ya çarpıyor ya da çarpılıyorsunuz.. mesela, kayakları taktığım an kafamı kaldırmamla bir adamın üstüme yuvarlanması bir oldu.. ikinci mesaj geldi ama ben anlamadım devam ettim inatla.. anlamak ne kelimeee...
3. kayakları taktığınız anda umarsızca bi tarafa kaymaya başlamanız da bu işin doğası olsa gerek:)
4. altta takılmayıp tırmanmak lazım.. nitekim orası tenha.. düşeceksem de bi adamın üstüne düşmektense yerde yuvarlanırım daha iyi.. ha bi adamın üstüne düşmedim mi.. düştüm.. aslında düştüm denmez ona... duramayıp bir adam tarafından durdurulmak denebilir.. çok yardımsever bir halk.. gerçekten..
5. insan ister istemez "ufacık veletler kayıyor ben mi kayamıcam" diyor yani..
6. günün en akılda kalıcı olayı.. benim panolara yapışmam oldu.. yani nasıl tasvir etsem yeterli olmayacak.. böyle garfieldın bi duvara yapışması ve aşağı kayması gibi.. bacaklarım iki yana açıldı.. yere oturdum kayıp.. batonlar anya ve konyaya dağıldı.. vatandaş öldüm sandı... güldüğümü görünce rahatladı.. üçünü işaret de beni durduramadı..
7. yukarı çıkınca huzura erdim ama... oh be... insan az yer çok... ha şööle... zaten az olan insanlara.. duramıyoruuuum diye bağırınca ya tutuyorlar sizi ya da çekiliyorlar.. bir de pistin ortasında yürüyenler var romantik bi halde - ki biz onlara canına susamış insan topluluğu diyoruz..
8. miniş ve burgaç kayak olayını aşarak snowboard denemelerinin ilk günlerinde yardılar geçtiler efem demeden geçemicem.. minişin olduğu yerde lappadanak yüzüstü yere kapaklanması ( kapaklanmaları ) ve de burgaç'ın safiyane bi şekilde hocaya el sallarken arkasından gelen kayak mağduru bayanın onu tam manasıyla biçip geçmesi.. burgaçın yeri öpmesi.. kadının üstünden uçup birkaç metre ötede yuvarlanması unutlmayacak görüntülerdir...
9. bi de bihterle sakat bi yere denk gelip acaip hızlanmamız ve panikleyip kadere boyun eğip kendimiz sola bırakmamız sonra da yerde oturup bi nevi SWOT analizi yapmamız herhalde ilginçti..
10. kırpık ne yaptı derseniz.. tüm ısrarlara rağmen serpil çakmaklı tadında dolandı karlarda.. bi kaydıramadık kendini.. fotoğraf makinesi boynunda dolandı durdu..
11. ertesi gün kollarda ve bacaklarda hissedilen acaip ağrılar - ki ağrı demek az kalır onlara - vay beee amma spor yaptım hissi uyandırıyor insanda...
12. ve ne olursa olsun... son karar: sanırsam dünyanın en keyifli işlerinden biri.. illa ki devam edilecek...

geçen pazar günü için.. çalışmayan ve her seferinde bizi tepeye tırmanmak zorunda bıraktıran gondola teşekkürü bir borç biliriz... beni durduran adamlara... yapışıp kaldığım mavi boyalı panolara... takdirlerini esirgemeyen aysun'a.. bir türlü kendini göstermeyen güneş ışığına.. da ayrıyeten müteşekkiriz... bu iş burda bitmez.. bekleyin efem...