değişmemek

sevinilecek bişey midir acaba.. yoksa ...
"hiç değişmemişsin" dediklerinde iyi bişey mi dediler.. çünkü bana hep öyle dediler...

5. sınıfta İstanbul'dan Antalya'ya taşındığımda .. ve üniversite 3. sınıfta İstanbul'da bir barın karanlık tuvaletinin kapısında ilkokulda en sevdiğim arkadaşlarımdan Onur'un omzuma dokunup.. "pardon sen ilkokulu İlhami Ahmed Örnekal'da mı okudun.." - evet ... "didem sen misin" - evet.. "hiç değişmemişsin.. nasıl yani 12 sene geçmiş.. hiç mi...

ya da seneler sonra karşılaştığım diğer tüm insanlar.. az ya da çok tanıdıklarım.. hepsi hatırladılar.. hepsi aynı şeyi söylediler: "hiç değişmemişsin"..

evet. değişmedim.
hala hapşururken savruluyorum..
sigaramı kotumun sol arka cebine koyuyorum... ve hala unutup oturuyorum üstüme.. oturacağımı bile bile hala soft pack içiyorum..
şekerli yoğurt hala en sevdiğim gece yarısı tatlısı..
saati sağ koluma takıyorum.. hala aynı müziği dinliyorum..
hala şaraptan hazetmiyorum...
şiir sevmiyorum... satırları yanyana dizelim istiyorum... uydurmayalım zorla birbirine..
hala sarı ya da turuncu hiçbişey giymiyorum...
hala siyah ve yeşili seviyorum...
guguk kuşu'nun aynı yerinde ağlıyor.. pembe panter seyrediyorum...
gözlerime bi daha dokunmasınlar diye bir ameliyat daha olmuyorum.. gözlük takıyorum...
evet.. biraz yaş aldı.. biraz da yaşlandı gözlerim... ama hala aynı kişiyim... az deli diyorlar.. çok alıngan zaman zaman.. ama aslında derdimi anlatamamaktan..