iyiyim işte.. sayılı anlardan biri olsa gerek .. besteme söz yazdım bugünlerde.. artık çok da sözsüz hissetmiyorum.. konuşmayacağım dedim.. susacağım dedim.. becerdim.. zaman dedim... kendime geleceğim dedim.. geldim... ben kendi kendimi düzeltirim.. nasıl oldu bilemedim.. en başa sardım benliğimi.. iyi ettim... tok karnına aldığım huzurla.. yakınlaştığım bulutlarla.. az oksijen çok kar'la.. yağmur'la.. onu bunu şunu unuttum... onları geldikleri yere yolladım.. bi milad varsa yazdım kağıda tarihi.. her gün ardarda.. her gün bir milad oldu bana.. sonra tekrar bi ittim dünyayı elimin tersiyle.. dönmeye başladı yeniden.. bir daha durmamak umuduyla.. kar sularından deniz yaptım kendime.. yolların önünü kapadım gelmesinler diye.. çığ düşürdüm bağıra bağıra dağlardan.. ejder tepesinden yuvarladım üstlerine..
özlemi sildim.. yerini boş bıraktım.. bir gün yeniden hissederim belki diye.. anladım ki hiçbir şey lafla olmuyormuş.. telkin denen şey bir kaç deli doktorun zırvasıymış aslında.. her şeyin bir zamanı varsa - ki varmış - olması gerekince oluyormuş.. inandığım şey "var"mış.. başka da hiçbir şey "yok"muş... bir varmış bir yokmuş hatta...
2 yorum:
Bir sabah kalktığında artık kalemi elime almam derken , tam da derken, aklına gelen cümleleri yazacak kâğıt ararsın bazen. Asla hissetmem bir daha diye düşündüklerin bir anda düşüverir yüreğine. Yaşamın güzelliği de bu belki de. Dediğin gibi herşey bir varmış bir yokmuş. (Bu arada bu söz, bloğumu kapattığımda boş sayfaya yazacağım son söz benim.) Güzeli de öyle, kötüsü de öyle. Aradan yakaladığımız güzellikler yanımıza kâr :) Oyyy, amma uzattım yahu. Sustum :)
bağıra bağıra çığ düşürmek... iyi ki yazmışım.
Yorum Gönder