Cuma, Haziran 29, 2007

x-ray

nasıl desem.. temmuz akşamında saat 9 gibi.. güneşin dakikalar içinde kaybolduğu o vakit gibi.. aslında hiçbir yere kaybolmamıştır ya.. biz dönmekten göremiyoruz ya.. aynen öyle bir duygu bu..
ince sesli kadının söylediği içi geçmiş bir eski şarkı sanki.. biraraya gelip çığlıklar atan ve kimsenin kimseyi duymadığı bir grup çocuk.. bir çocuk topluluğu..
sonra devam ettiler resmetmeye..
kehribarlara hapsedilmiş negatif enerji topları.. yeşil faber castell grip'lerden çıkma 0.7 mm hayaller.. anılar.. günler.. yüzler.. "Siz" den gelme.. "Sen" den kalma duygular.. hepsi buraya yazıldılar.. ait oldukları gözlerle okundular.. sahiplerine gittiler.. kaldılar.. sanırsam adreslerine ulaştılar..
sonra biraz daha derine baktılar..
bir şehirden diğerine taşınan.. kuruyup kuruyup ısrarla yaşayan bir saksı çiçek içinde birkaç yaprak.. yine taşınacak.. burda bırakılmayacak.. 30 yılın şerefine bir brownie açılacak.. aynı reklamdaki gibi..
bir bira daha aynı bardağa..
eskiye ait adamla bir telefon konuşması daha.. artık ne kadar imkansız olduğumu bir kez daha anlasın diye bıkmadan usanmadan duracak o telefon kulağımda.. çeksin ne acısı varsa içinde kalan.. o da benim intikamım olsun şimdiden sonra.. yoksa bundan sonra o ne ki bu hayatta.. defterdeki on sayfa.. 11 değil.. bavulu ile birlikte çekmiş gitmiştir..
şimdi..
şimdi.. şarkıları toplama vaktidir.. ardımızdaki herşeyi olduğu yerde bırakıp; alıp kalbimizin röntgenini, beynimizin filmini.. 1500 km, 5 yıl boyunca yürümek vaktidir..

4 yorum:

Adsız dedi ki...

alıp kalbimizin röntgenini, beynimizin filmini.. 1500 km, 5 yıl boyunca yürümek vaktidir..

en çok bu kısmını sevdim..

Adsız dedi ki...

bende :)

Adsız dedi ki...

1500 km yürümke.. zordur.. ki ben 100 metre bile yürüyemeyen bi insanım sanırdım buralaardan gitmeden önce.. nokta koyamyı sevmem.. hep 2 nokta koyarım.. 3 deil 2.. nokta bitirir.. 3 nokta devam ettirir herşeyi.. ben hep arasında olmayı severim ve siz de.. ne kalmka ne gitmek hayat benim için.. arada bi yerde sığınırım ben kendime.. kendi kalbime gmülürüm.. yürünecek olan mesafe 5000 km olsa da insanın kalbinde ışık varsa o yol gösterir ya aşarsın denizleri, karşarı,dağları.. bi yerde kendine gömülüp yine kalbine.. yine bi şekilde düşsen de kalkarsın.. "dibe vurmuş ve basıp yere güç almış" bi şekilde.. şimdi buralardan gitmek zamanıysa.. kutup yıldızınız hiç kaybolmasın.. sönmesin ışık.. arkanızda sizi seven ve hep orda olucak olan birileri var.. umarım hayat hep hakettiklerinisi çıkarır.. ve d.. der ki;" ama sen palyaçoysan eğer.. saklamayı bilirsin.. ağlamaktan kızaran burnuna, "o benim kostümüm" dersin.
bitirebilirsen bitirirsin.. ya da bi gün biter.. sen gözlerini silersin..." şimdi sildik gözlerimizi.. yine takıp en güzel gülen maskemizi yürümke zamanıdır.. hoşçakal..

joone dedi ki...

biri gene yadıklarımı mı okumuş ne?
canımım cimcozum.. yolların en güzelleri senin olsun.. ister düz gitsin ister kıvrılsın.. ama hep varacağı bi yer olsun..
yanındayım.. olacağım..

Yorum Gönder

 


. © 2008. Design by: Pocket