Perşembe, Mayıs 03, 2007

bir mektuptur anlatır beni bu gece..

insanlara yolladığım mailleri ya da bir kısmını alıp bloga koymak gibi bi huyum yoktur.. ama bu gece buraya bişeyler yazmalıyım.. bu gece ölmemek için birşeyler yapmalıyım.. ve eğer yazsam.. bunu yazarım.. işte o yüzden bir mailin bir bölümüdür aşağıdaki...

...................................................
ağlamak istiyorum artık..
sabah okula gitmek zorunda olduğum için.. ağlarsam susmayacağım için.. gözlerim şişeceği ve sabah onları açamayacağım için ağlayamıyorum bile... o kadar boktan anlayın işte..
siz de bilirsiniz ben kadar.. bu tek olma halinden olsa gerek; herşeyi yaşamaya ve taşımaya alışkın olmaktan belki de.. içeri akıtmak.. ama hep içeri akıtmak.. patlayamamak.. çünkü hep bi sorumluluğu hep düşünecek birşeyi olmak.. tek isteğim birden yokolmak oysa..
evet.. bugünler de geçecek elbet.. ama "bugün" ne zaman bitcek artık..
bir tımarhaneye kapansam.. guguk kuşu misali.. uyuştursalar beni.. alsalar beynimi kalbimi düşünemesem.. büyük ağaçlı bir bahçede otursam tüm gün.. ya da bi adaya atsalar.. güneş doğsa güneş batsa.. günlerin adı olmasa.. ben hep bi tepeden denize baksam.. güçlü kalmak zorunda olmasam...
katil olsam.. kurban olsam...
öyle görünüyor ki.. yarın okula gidemeyeceğim...
bir de babamı çok özledim.. onu bilir onu söylerim.. o benim dünyama geçemeyeceğine göre, ben mi gitsem yanına..

11 yorum:

Handan dedi ki...

Sık sık kendimi bir akıl hastanesinde, bir yere oturmuş, hiçbirşey yapmadan bir yere gözünü dikerek otururken hayal etmeye başladım . İnsanın en huzurlu hayali bu olabilir mi? Oluyor nitekim.

Ben de çok özledim babamı. Onun küçük kızı olmak,sımsıkı sarılmak, kızdıklarıma benim babam seni döver diyebilmek istiyorum.

Adsız dedi ki...

evet handan.. sanırım en huzurlu halim o olurdu.. bi de deniz kenarında ise.. ölene kadar orda kalabilirim..

Adsız dedi ki...

ne yazılabilir ki.
eminim benzer duyguları yaşayan binlerce milyonlarca insan var yeryüzünde.
bak bu küçük yerde şimdiden 3 kişi olduk.
ben de sıkılıyorum, daralıyorum çoğu zaman ve ben de babamı özlüyorum her zaman. ama.
ama işte....

bulutsuzluk özlemi'nin en sevdiğim şarkısını gönderiyorum sana.
anladın sen onu.

Adsız dedi ki...

her nefes alışımız bayramdı..
di mi.. ahh..

cesur kedi dedi ki...

evet evet bissuru insan var boyle dusunen kimi zaman... benim manic hallerimde de ben aynen boyle dusunurum.. beni dondursalar bisure ve hicbir sey dusunemesem derim hep.. huh yalnis degilmisim :))

tılsım dedi ki...

Hayat denen sonsuzluk
Karşısında bir çocuğuz
Düşekalka büyürken
Kalkamayız bir çoğumuz

Bu hayat böyle mi olur
Düşen hep yerde mi kalır
Gün olur belim doğrulur
Kim ne olacak belli olur

Ama bitemz yolculuklar
Belki biraz canın yanar
Düştügün yerde doğrulup
Başlar yine ilk adımla...

Kazım Koyuncu - Hayat

hayattaki ilk adımlara...

Adsız dedi ki...

nihayet tam olarak izleyebildim guguk kuşu'nu. söylediğine, izlediğime değdi. muhteşemdi.

joone dedi ki...

eee.. biliyoruz da söyküyoruz..:)
şaka bi yana.. çok özeldir çok güzeldir...
sevdiğine sevindim..

بerجesتe dedi ki...

"bunca varlık var iken, gitmez gönül darlığı.."

acep niçin söylemiştir bunu koca yunus ....

joone dedi ki...

kendisine sormak lazım...

بerجesتe dedi ki...

kendisine soramayacağımıza göre :)
biraz biz irdelesek,bir şeyler çıkarsak fena olmayacak gibi....


yüreğine ferahlık sevgili almost...

Yorum Gönder

 


. © 2008. Design by: Pocket