Çarşamba, Nisan 11, 2007

yar beni o yar beni....

daha yar'ın oymadığı yıllardı o yıllar... sevilmeyen ankara'nın.. hep seveceğim ankara'nın sakaryasında.. bir akşamüstünde kızılay'a gidilir.. naber kadir abi deyip dışardaki masalardan birine oturulurdu.. hiçkimse beklenmezdi.. ama herkes gelirdi.. gün akşama dönerken.. kadir abi'nin elinden içilen sulu biraların kafa yapmamasından mıdır bilinmez.. içilir içilir içilirdi.. gidip yemek yenilir.. gelinir.. içeri geçilirdi.. o kadar küçük bir mekandı ki hiçbir zaman anlamadım orada nasıl canlı müzik yapılabildiğini.. davul'un o kapıdan nasıl geçtiğini.. sanki önce o girmişti ve sonra örülmüştü duvarlar... ve orda.. dumandan göz gözü görmezdi ama kulaklarımız hep aynı müziği duyardı.. hep aynı şarkıyı çalarlardı.. cem karaca .. nöbetçinin türküsü.. yaaar beni o yaaar beniiiii.... ille de yar oyaaaar beniiiiiiii.. derlerdi.. derdik... iki kere çalarlardı.. iki defa daha derdik...
okula giden son minibüse yetişme derdi başlardı sonra... 23.40'ta...
güvenpark'a koşan birileri vardı hep aynı saatte... herkes binerdi arabaya.. hiç ayık adam olmazdı orda... hala "yar bizi oyar bizi" olurdu içerisi...
yaş ben deyim 19.. sen de 20'ydi... ya '96 ya '97....

terk ettiğin şehirler...
yarım kalmış şiirler..
evet. susutuklarım büyümüş içimde..
gene bildiniz bravo..

2 yorum:

semih dedi ki...

o zaman pilli bebek sakarya çalsın o günlerin hatrına.. çalınız

Adsız dedi ki...

çaldıralım o zaman..haydeee...

Yorum Gönder

 


. © 2008. Design by: Pocket