Salı, Ocak 23, 2007

üzen ve üzülen

insan üzülebilen bi varlıktır.. insan üzülür...
öyle çok üzülür ki üzüntüsünden ölmek bile isteyebilir... ama yemez.. bazen yer gibi olur düşünür kendi kendine: "gerçekten ölünebilir mi"...
olmaz.. ölünemez.. sorumlulukları vardır.. hem veren kendisi değildir.. alan da..
alamaz.
ama ölmüşten beter üzer bazen üzüntü insanı..
at unut.. at unut.. atama.. unutama... gidebilirsen git.. ölebilirsen öl... dolar taşar.. kendinden taşar.. kendine akar... keser.. kırar.. ölemez.. ölse bitecektir..
bitiremez.

bir üzülen bir üzen yoktur.. bir üzen iki üzülen vardır.. o daha vahimdir aslında...
böyle bi duruma düşmediğini söyleme bana..
senin de hayatın sensiz akıp gitmiştir bi ara ve sen arkasından ne kadar koşarsan koş, yetişemeyeceğini.. asla bir daha kendi hayatına giremeyeceğini bilirsin.. o yüzdendir.. durur, izlersin...
mutluluktan yana bi ümidin yoktur; zira mutsuzluğunu bitirmek istersin...
hepten bitsin istersin.. dedim ya .. bitiremezsin.. ne alırsın ne verirsin..
habire içer habire küfredersin..
"ben kendi hayatımın neresindeyim"...
işte o kadar vahim.

ama sen palyaçoysan eğer.. saklamayı bilirsin.. ağlamaktan kızaran burnuna, "o benim kostümüm" dersin.
bitirebilirsen bitirirsin.. ya da bi gün biter.. sen gözlerini silersin...

4 yorum:

Handan dedi ki...

Bir yere uzanıp, gözlerini kapatıp, ölsem keşke dersin, buracıkta, hemen. Ama bırak ölmeyi, uzanmaman gerekiyordur. Hep ayakta, hep hazır.

Adsız dedi ki...

umut fakirin ekmeği hesabı sadi hoşses'i dinliyoruz;

bu dert beni iflah etmez, pareyler
benim derdim, dermanın bilen yok
sabret gönül birgün olur bu hasret biter
çekilen acılar canım gün olur geçer

joone dedi ki...

geçer mi...

Adsız dedi ki...

geçer kanımca.
sanırım :)

Yorum Gönder

 


. © 2008. Design by: Pocket