kasımsın sen severim ben seni o yüzden...

sonbahar yaprakları .. ve ruhumun sonbahar halleri kış soğuklarıyla birleşti, yeterince yükseldi ve yine soğuk bir yağmur olarak düştü üstüme... ne kadar kalın giyindiysem de fark etmedi. içerde de dışarda da üşüdüm ve ıslandım aynı oranda.. yarın da kar yağacakmış.. doğru mu acaba...
kasım geldi.. artık november rain daha bi anlamlı.. belki de sırf bu yüzden yılın en sevdiğim ayı.. ve ben yine kafiyeler içindeyim fark edemeden.. botlarımı çizmelerimi giydiğim için mutluyum.. şapkalarımı berelerimi çıkardığım için de.. eldivenlerimi ( ki hep siyahtır onlar hiç değişmez ) kaybettim yenilerini ( gene aynısı olacak olsa da fark etmez ) alacağım için heyecanlıyım bile..
üniversitede de güzeldi kasım... taş yollarda yapraklar ..
Antalya'da da güzeldi.. yağıp yağıp birden duran yağmurlar..
şimdi de güzel.. her akşam 17.30'da ( ya da 31, ya da 32.. ) servisin camına başımı dayayıp, müziğimi takmak kulağıma ( öğrenci sesinden izole olmak sebep belki de ) yağmurun camdan süzülmesini izlemek.. dalmak.. gitmek.. gelmek.. kalmak.. "ruled by secrecy" nin piano solosuyla buğulanmak.. edirne bayırından çukurdaki şehre bakmak..
sonra tanıdık ( ama nerden bilemem... bilemedim.. nerden bu tanışıklık hissi .. ) bir ses söyler şarkısını.. "beyaz bayrak çekilmedi.. cephanesiz kalmadan.." - yüzümün parçalarını toplamıyorum ben artık birol bey.. yüzsüzüm belki de...
of ..
kasım gibi üstüme çöken başka bi ay daha yok... niye bilmem.. bu ayda doğmalıymışım ben... sonbaharı severim ben.. kasım'ı severim.. ismini severim "fall".. bak ne güzel ne anlamlı...
ben bu ayı sırf kasım olduğu için bile severim...